Πολλοί ρόλοι για μια γυναίκα… Μητέρα, κόρη, σύντροφος, αδελφή, φίλη, εργαζόμενη, καριερίστα…
Πολλά συναισθήματα για μια γυναίκα… Αγάπη, τρυφερότητα, ευθύνες, αγωνία, άγχος, φόβος, μοναξιά…
Έχουμε συνηθίσει να συνδέουμε τις γυναίκες με τον πολλαπλό τους ρόλο, καθώς και με συγκεκριμένα μοτίβα συμπεριφοράς.
Τι γίνεται όμως με τις ανάγκες τους;
Ο στόχος αυτού του κύκλου είναι να συνδεθούν οι γυναίκες με όσα έχουν ανάγκη για να είναι εντάξει, όχι μόνο στις υποχρεώσεις τους, αλλά και στις επιθυμίες τους.
Έναρξη ομάδας: Ιανουάριος 2010. Οι ομαδικές συνεδρίες γίνονται κάθε 15 ημέρες και διαρκούν δύο ώρες. Με κάθε ενδιαφερόμενο προηγείται δωρεάν ατομική συνάντηση για περαιτέρω πληροφορίες από 07- 21/12/09.
Χώρος διεξαγωγής: Αγίου Ιωάννου & Αθ. Διάκου 1α, Αγία Παρασκευή
Επικοινωνία:
Θένη Αξιοτοπούλου, οικογενειακή σύμβουλος- ψυχοθεραπεύτρια
210 60 85 417, 6946 971108, e-mail: theni_ax@yahoo.com
www.theniaxiotopoulou.blogspot.com
Έφη Κουντουράκη, οικογενειακή σύμβουλος – ψυχοθεραπεύτρια
6937 485148 /e-mail: ekountouraki@yahoo.com
www.ekountouraki.blogspot.com
Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2009
"Η γυναίκα της ζωής μου" Κύκλος συμβουλευτικής
Λίγα λόγια για το άγχος
Όλοι οι άνθρωποι έχουμε βιώσει άγχος: μια διάχυτη, δυσάρεστη και ακαθόριστη αίσθηση ανησυχίας, που συνήθως συνοδεύεται από σωματικά συμπτώματα: εφίδρωση, ζάλη, ταχυκαρδία, αίσθημα πνιγμού, αστάθεια, βάρος στο στήθος, μύς που τρέμουν κ.λ.π.
Το άγχος (που προέρχεται -όπως και η αγχόνη- από το ρήμα άγχω σφίγγω πιεστικά στο λαιμό) λειτουργεί ως σήμα που προειδοποιεί τον οργανισμό για έναν επερχόμενο κίνδυνο και τον προετοιμάζει να ανασυνταχθεί, κινητοποιήσει τις άμυνές του για να αντιμετωπίσει την απειλή, να διαφύγει ή να μειώσει τις επιπτώσεις της.
Το άγχος, δηλαδή, είναι μια συναισθηματική αντίδραση, που κινητοποιεί το άτομο για να αντιμετωπίσει τους κινδύνους, να αποτρέψει μία πραγματική ή συμβολική βλάβη και ζημία, εξασφαλίζοντας την ομοιόσταση τη χαρακτηριστική του σύσταση και την ισορροπία του με το περιβάλλον. Για παράδειγμα, ο φοιτητής που προετοιμάζεται για εξετάσεις είναι φυσιολογικό να διακατέχεται από άγχος. Το άγχος τον κινητοποιεί, ώστε να εντείνει τις προσπάθειές του να μελετήσει συστηματικά και μεθοδικά ώστε να αποτραπεί ο κίνδυνος της αποτυχίας και να αυξηθούν οι πιθανότητες ενός θετικού αποτελέσματος. Το φυσιολογικό άγχος, που καλείται και «δημιουργικό», αποτελεί έναν προσαρμοστικό μηχανισμό.
Όταν, όμως, το άγχος γίνεται πολύ έντονο και παρατεταμένο, όταν κυριαρχεί στις εκδηλώσεις του ατόμου, όταν κινητοποιείται από ερεθίσματα που δεν είναι σημαντικά για την επιβίωση και οδηγεί σε λανθασμένες προβλέψεις και εκτιμήσεις, τότε παύει να αποτελεί προσαρμοστικό μηχανισμό (παθολογικό άγχος). Αυτό το παθολογικό άγχος, το οποίο εμφανίζει ποσοτικές μόνο διαφορές με το φυσιολογικό, μπορεί να διαταράσσει την ικανότητά του ατόμου να ανταποκρίνεται στις καθημερινές δραστηριότητες. Παρ΄όλα αυτά, δεν αποδιοργανώνει την προσωπικότητά του ατόμου και δεν καταργεί τον έλεγχο της πραγματικότητας.
Φόβος - Άγχος
Ο φόβος είναι και αυτός ένα προειδοποιητικό σήμα. Διαφοροποιείται, ωστόσο, από το άγχος, διότι, ενώ ο φόβος συνιστά αντίδραση σε μια άμεση, γνωστή και συγκεκριμένη εξωτερική απειλή, το άγχος αποτελεί τη συναισθηματική απάντηση στην αναμονή ενός κινδύνου, άγνωστου, αόριστου, συγκεχυμένου και ασαφούς. Ο κίνδυνος αυτός, όπως τον αντιλαμβάνεται το άτομο, δεν απειλεί μόνο την βιολογική του ύπαρξη (τη ζωή του) αλλά και άλλες σημαντικές παραμέτρους που σχετίζονται με αυτήν (κοινωνικός ρόλος, αυτοεκτίμηση).
Ο φόβος εισβάλλει αιφνίδια και υποχωρεί όταν η απειλή αποχωρήσει, ενώ το άγχος, επειδή η απειλή είναι ασαφής και άγνωστη, διαρκεί πολύ περισσότερο και έχει την τάση να χρονίζει.
Πώς Εμφανίζεται το Άγχος;
Το παθολογικό άγχος -αυτό το δυσάρεστο και βασανιστικό συναίσθημα- εκφράζεται
με συμπτώματα από την ψυχική και τη σωματική σφαίρα.
Τα ψυχολογικά συμπτώματα του άγχους:
Ανησυχία, ανυπομονησία
Εκνευρισμός, ευερεθιστότητα
Αγωνία, αίσθημα ακαθόριστου φόβου
Δυσχέρεια στη συγκέντρωση
Διαταραχές της μνήμης
Διάσπαση της προσοχής και επιλεκτική προσοχή
Τα σωματικά συμπτώματα του άγχους:
Ταχυκαρδία
Αίσθημα παλμών, έκτακτες συστολές
Εφιδρώσεις
Τρόμος (τρέμουλο), συσπάσεις των μυών
Δύσπνοια (υποκειμενική αίσθηση ότι ο εισπνεόμενος αέρας δεν είναι επαρκής)
Αίσθημα πνιγμού και κόμπου στο λαιμό
Δυσκολία στην κατάποση
Βάρος στο στήθος
Ζάλη, αστάθεια, τάση για λιποθυμία
Διάρροια
Κινητική ανησυχία
Μυδρίαση (οι κόρες είναι διασταλμένες)
Ξηροστομία
Ναυτία
Μούδιασμα των άκρων
Συχνουρία
Πόνοι στο στομάχι
Υπέρταση
Αυξημένα αντανακλαστικά
Εύκολη κόπωση
Αίσθημα ζέστης ή κρύου στα άκρα
Εξάψεις - κοκκίνισμα στο πρόσωπο
Οι σωματικές εκδηλώσεις του άγχους, που παράγονται από την αυξημένη δραστηριότητα του αυτόνομου νευρικού συστήματος, είναι θορυβώδεις. Τρομάζουν τον ασθενή, διότι πολλές φορές τις θεωρεί απειλητικές για τη ζωή του. Ο φόβος που εκλύεται για τα συμπτώματα αυτά ενισχύει τα συμπτώματα και ο ασθενής παγιδεύεται σε ένα «φαύλο κύκλο» επανατροφοδότησης του άγχους.
Το άγχος (που προέρχεται -όπως και η αγχόνη- από το ρήμα άγχω σφίγγω πιεστικά στο λαιμό) λειτουργεί ως σήμα που προειδοποιεί τον οργανισμό για έναν επερχόμενο κίνδυνο και τον προετοιμάζει να ανασυνταχθεί, κινητοποιήσει τις άμυνές του για να αντιμετωπίσει την απειλή, να διαφύγει ή να μειώσει τις επιπτώσεις της.
Το άγχος, δηλαδή, είναι μια συναισθηματική αντίδραση, που κινητοποιεί το άτομο για να αντιμετωπίσει τους κινδύνους, να αποτρέψει μία πραγματική ή συμβολική βλάβη και ζημία, εξασφαλίζοντας την ομοιόσταση τη χαρακτηριστική του σύσταση και την ισορροπία του με το περιβάλλον. Για παράδειγμα, ο φοιτητής που προετοιμάζεται για εξετάσεις είναι φυσιολογικό να διακατέχεται από άγχος. Το άγχος τον κινητοποιεί, ώστε να εντείνει τις προσπάθειές του να μελετήσει συστηματικά και μεθοδικά ώστε να αποτραπεί ο κίνδυνος της αποτυχίας και να αυξηθούν οι πιθανότητες ενός θετικού αποτελέσματος. Το φυσιολογικό άγχος, που καλείται και «δημιουργικό», αποτελεί έναν προσαρμοστικό μηχανισμό.
Όταν, όμως, το άγχος γίνεται πολύ έντονο και παρατεταμένο, όταν κυριαρχεί στις εκδηλώσεις του ατόμου, όταν κινητοποιείται από ερεθίσματα που δεν είναι σημαντικά για την επιβίωση και οδηγεί σε λανθασμένες προβλέψεις και εκτιμήσεις, τότε παύει να αποτελεί προσαρμοστικό μηχανισμό (παθολογικό άγχος). Αυτό το παθολογικό άγχος, το οποίο εμφανίζει ποσοτικές μόνο διαφορές με το φυσιολογικό, μπορεί να διαταράσσει την ικανότητά του ατόμου να ανταποκρίνεται στις καθημερινές δραστηριότητες. Παρ΄όλα αυτά, δεν αποδιοργανώνει την προσωπικότητά του ατόμου και δεν καταργεί τον έλεγχο της πραγματικότητας.
Φόβος - Άγχος
Ο φόβος είναι και αυτός ένα προειδοποιητικό σήμα. Διαφοροποιείται, ωστόσο, από το άγχος, διότι, ενώ ο φόβος συνιστά αντίδραση σε μια άμεση, γνωστή και συγκεκριμένη εξωτερική απειλή, το άγχος αποτελεί τη συναισθηματική απάντηση στην αναμονή ενός κινδύνου, άγνωστου, αόριστου, συγκεχυμένου και ασαφούς. Ο κίνδυνος αυτός, όπως τον αντιλαμβάνεται το άτομο, δεν απειλεί μόνο την βιολογική του ύπαρξη (τη ζωή του) αλλά και άλλες σημαντικές παραμέτρους που σχετίζονται με αυτήν (κοινωνικός ρόλος, αυτοεκτίμηση).
Ο φόβος εισβάλλει αιφνίδια και υποχωρεί όταν η απειλή αποχωρήσει, ενώ το άγχος, επειδή η απειλή είναι ασαφής και άγνωστη, διαρκεί πολύ περισσότερο και έχει την τάση να χρονίζει.
Πώς Εμφανίζεται το Άγχος;
Το παθολογικό άγχος -αυτό το δυσάρεστο και βασανιστικό συναίσθημα- εκφράζεται
με συμπτώματα από την ψυχική και τη σωματική σφαίρα.
Τα ψυχολογικά συμπτώματα του άγχους:
Ανησυχία, ανυπομονησία
Εκνευρισμός, ευερεθιστότητα
Αγωνία, αίσθημα ακαθόριστου φόβου
Δυσχέρεια στη συγκέντρωση
Διαταραχές της μνήμης
Διάσπαση της προσοχής και επιλεκτική προσοχή
Τα σωματικά συμπτώματα του άγχους:
Ταχυκαρδία
Αίσθημα παλμών, έκτακτες συστολές
Εφιδρώσεις
Τρόμος (τρέμουλο), συσπάσεις των μυών
Δύσπνοια (υποκειμενική αίσθηση ότι ο εισπνεόμενος αέρας δεν είναι επαρκής)
Αίσθημα πνιγμού και κόμπου στο λαιμό
Δυσκολία στην κατάποση
Βάρος στο στήθος
Ζάλη, αστάθεια, τάση για λιποθυμία
Διάρροια
Κινητική ανησυχία
Μυδρίαση (οι κόρες είναι διασταλμένες)
Ξηροστομία
Ναυτία
Μούδιασμα των άκρων
Συχνουρία
Πόνοι στο στομάχι
Υπέρταση
Αυξημένα αντανακλαστικά
Εύκολη κόπωση
Αίσθημα ζέστης ή κρύου στα άκρα
Εξάψεις - κοκκίνισμα στο πρόσωπο
Οι σωματικές εκδηλώσεις του άγχους, που παράγονται από την αυξημένη δραστηριότητα του αυτόνομου νευρικού συστήματος, είναι θορυβώδεις. Τρομάζουν τον ασθενή, διότι πολλές φορές τις θεωρεί απειλητικές για τη ζωή του. Ο φόβος που εκλύεται για τα συμπτώματα αυτά ενισχύει τα συμπτώματα και ο ασθενής παγιδεύεται σε ένα «φαύλο κύκλο» επανατροφοδότησης του άγχους.
Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου 2009
Εργαστήρι συμβουλευτικής: Δεσμοί και δεσμά στη ζωή μας
Προερχόμαστε από μια οικογένεια με την οποία μας συνδέουν δεσμοί αίματος. Συναναστρεφόμαστε καθημερινά ανθρώπους με τους οποίους διατηρούμε σχέσεις, άλλοτε αναπτύσσουμε φιλίες, έχθρες, έρωτες, επαγγελματικές ή και τυπικές σχέσεις .
Αναζητούμε ή έχουμε ήδη βρει τον/την σύντροφο της ζωής μας. Φέρνουμε στον κόσμο παιδιά και το «μαζί» παίρνει άλλο νόημα. Ακόμα όμως και τις στιγμές μοναξιάς που βιώνει ο καθένας, κάποιος Άλλος τον καλεί σε διάλογο, ο μεγάλος άγνωστος, ο εαυτός του.
Η σχέση πάντα είναι το ζητούμενο αλλά και το πεδίο όπου αναπτύσσονται συγκρούσεις και ο καθένας βιώνει απογοητεύσεις και αδιέξοδα.
Στόχος της ομάδας είναι να διερευνηθούν οι τρόποι με τους οποίους, οι δεσμοί στη ζωή μπορούν να είναι κυρίως πηγή χαράς, στήριξης και απελευθέρωσης.
Έναρξη ομάδας: Ιανουάριος 2010. Οι ομαδικές συνεδρίες γίνονται κάθε 15 ημέρες και διαρκούν δύο ώρες. Με κάθε ενδιαφερόμενο προηγείται δωρεάν ατομική συνάντηση για περαιτέρω πληροφορίες από 07/12/09 – 21/ 12/09
Χώρος διεξαγωγής: Ομήρου & Ελ. Βενιζέλου 34, Ν. Σμύρνη
Επικοινωνία:
Έφη Κουντουράκη, οικογενειακή σύμβουλος – ψυχοθεραπεύτρια
6937 485148 /e-mail: ekountouraki@yahoo.com
www.ekountouraki.blogspot.com
Θένη Αξιοτοπούλου, οικογενειακή σύμβουλος- ψυχοθεραπεύτρια
210 60 85 417, 6946 971108, e-mail: theni_ax@yahoo.com
www.theniaxiotopoulou.blogspot.com
Αναζητούμε ή έχουμε ήδη βρει τον/την σύντροφο της ζωής μας. Φέρνουμε στον κόσμο παιδιά και το «μαζί» παίρνει άλλο νόημα. Ακόμα όμως και τις στιγμές μοναξιάς που βιώνει ο καθένας, κάποιος Άλλος τον καλεί σε διάλογο, ο μεγάλος άγνωστος, ο εαυτός του.
Η σχέση πάντα είναι το ζητούμενο αλλά και το πεδίο όπου αναπτύσσονται συγκρούσεις και ο καθένας βιώνει απογοητεύσεις και αδιέξοδα.
Στόχος της ομάδας είναι να διερευνηθούν οι τρόποι με τους οποίους, οι δεσμοί στη ζωή μπορούν να είναι κυρίως πηγή χαράς, στήριξης και απελευθέρωσης.
Έναρξη ομάδας: Ιανουάριος 2010. Οι ομαδικές συνεδρίες γίνονται κάθε 15 ημέρες και διαρκούν δύο ώρες. Με κάθε ενδιαφερόμενο προηγείται δωρεάν ατομική συνάντηση για περαιτέρω πληροφορίες από 07/12/09 – 21/ 12/09
Χώρος διεξαγωγής: Ομήρου & Ελ. Βενιζέλου 34, Ν. Σμύρνη
Επικοινωνία:
Έφη Κουντουράκη, οικογενειακή σύμβουλος – ψυχοθεραπεύτρια
6937 485148 /e-mail: ekountouraki@yahoo.com
www.ekountouraki.blogspot.com
Θένη Αξιοτοπούλου, οικογενειακή σύμβουλος- ψυχοθεραπεύτρια
210 60 85 417, 6946 971108, e-mail: theni_ax@yahoo.com
www.theniaxiotopoulou.blogspot.com
Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου 2009
Πάντα…ύπνος πριν τις σημαντικές αποφάσεις !
Το έξυπνο υποσυνείδητο: Τι χρειάζεται πριν από μια σημαντική απόφαση; Ύπνος!
Κοιμήσου και άσε το υποσυνείδητό σου να δουλεύει. Πριν ένας άνθρωπος πάρει μια σημαντική απόφαση, θα ήταν χρήσιμο να πάρει έναν καλό υπνάκο, γιατί αυτό θα βελτιώσει την υποσυνείδητη ικανότητά του να παίρνει σωστές αποφάσεις, σύμφωνα με μια νέα ολλανδική επιστημονική έρευνα.
Η λαϊκή σοφία γνωρίζει ότι ο ύπνος μπορεί να καθαρίσει το μυαλό κάποιου και να τον απαλλάξει από το άγχος πριν πάρει την απόφασή του. Ο ύπνος μπορεί ακόμα να βοηθήσει στην οργάνωση της μνήμης και στην επεξεργασία των πληροφοριών της ημέρας, κάτι που μπορεί να συμβάλει στην επίλυση των προβλημάτων (γι' αυτό άλλωστε συνιστάται στους μαθητές και φοιτητές πριν τις εξετάσεις).
Όμως η νέα έρευνα από τον Απ Ντικστερχούις (συγγραφέα το 2007 του μπεστ-σέλερ «Το έξυπνο υποσυνείδητο» ) και τους συνεργάτες του στο ολλανδικό πανεπιστήμιο του Ράντμπουντ, σύμφωνα με το «Live Science», πάει ένα βήμα παραπέρα και υποστηρίζει ότι υπάρχει κάτι άλλο επίσης που «δουλεύει» την ώρα του ύπνου: το υποσυνείδητο. Προηγούμενες έρευνες έχουν δείξει ότι μερικές φορές όσο πιο συνειδητά σκεπτόμαστε και προβληματιζόμαστε ποια απόφαση να πάρουμε, τόσο τα…μουσκεύουμε και παίρνουμε λάθος αποφάσεις. Στην πραγματικότητα, όπως δείχνει και η νέα έρευνα, αυτό που χρειάζεται, είναι μια περίοδος υποσυνείδητης σκέψης, την οποία ακριβώς προσφέρει ο ύπνος.
Σε μια σειρά πειραμάτων που αφορούσαν μια απόφαση (π.χ. την αγορά ενός διαμερίσματος), αποδείχτηκε ότι όσοι εθελοντές έπαιρναν τις αποφάσεις τους μετά από μια περίοδο συνειδητής σκέψης όντας ξύπνιοι, έπαιρναν χειρότερες αποφάσεις σε σχέση με όσους αποφάσιζαν μετά από ασυνείδητη σκέψη και ύπνο.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, αντίθετα με ό,τι είναι ευρέως αποδεκτό, η υποσυνείδητη σκέψη είναι μια ενεργή και στοχο-προσηλωμένη διαδικασία σκέψης, που είναι όμως απαλλαγμένη από τις συνήθεις προκαταλήψεις που περιορίζουν και κατευθύνουν τη συνειδητή σκέψη. Στην ασυνείδητη σκέψη, οι άνθρωποι μπορούν να ζυγίσουν πιο ανεπηρέαστα και ισότιμα τη σημασία των επί μέρους παραγόντων που θα καθορίσουν την λήψη μιας απόφασης.
Οι Ολλανδοί ερευνητές, κάνοντας τα σχετικά πειράματα, διαπίστωσαν ότι οι εθελοντές μπορούσαν να προβλέψουν καλύτερα τα αποτελέσματα των επόμενων ποδοσφαιρικών αγώνων μετά από υποσυνείδητη παρά συνειδητή σκέψη. Όσο κι αν φαίνεται περίεργο, η ασυνείδητη σκέψη, κατά τους επιστήμονες, επιτρέπει στους ανθρώπους να αξιοποιήσουν καλύτερα τις διαθέσιμες πληροφορίες τους και να καταλήξουν σε κάποιο συμπέρασμα.
Έτσι, αν ένας ειδικός σε έναν τομέα έχει λίγο χρόνο να σκεφτεί ποια απόφαση θα πάρει στον τομέα της ειδικότητάς του (συνειδητή σκέψη), πιθανότατα θα πάρει χειρότερη απόφαση από το αν προτιμήσει μια αστραπιαία (υποσυνείδητη) απόφαση. Αυτό συμβαίνει, επειδή όσο πιο πολύ κανείς σκέπτεται κάτι, τόσο περισσότερο επιτρέπει στις διάφορες προκαταλήψεις του να «τρυπώσουν» στη διαδικασία λήψης αποφάσεων. Αντίθετα, η στιγμιαία (υποσυνείδητη) σκέψη δεν έχει τέτοια «βάρη» και επιτρέπει καλύτερες αποφάσεις.
Πάντως, χρειάζονται και άλλες έρευνες για να επιβεβαιωθεί η ανωτερότητα της υποσυνείδητης σκέψης και σε ποιο βαθμό ισχύει. Άλλες έρευνες δεν έχουν βρει μια αντίστοιχη υπεροχή για την υποσυνείδητη σκέψη έναντι της συνειδητής, ενώ υπάρχουν πολλές πολύπλοκές περιπτώσεις όπου η συνειδητή σκέψη, μετά από πολλή περισυλλογή μάλιστα, είναι αναγκαία. Σε κάθε περίπτωση πάντως, λίγος υπνάκος δεν θα έβλαπτε…
www.kathimerini.gr
Κοιμήσου και άσε το υποσυνείδητό σου να δουλεύει. Πριν ένας άνθρωπος πάρει μια σημαντική απόφαση, θα ήταν χρήσιμο να πάρει έναν καλό υπνάκο, γιατί αυτό θα βελτιώσει την υποσυνείδητη ικανότητά του να παίρνει σωστές αποφάσεις, σύμφωνα με μια νέα ολλανδική επιστημονική έρευνα.
Η λαϊκή σοφία γνωρίζει ότι ο ύπνος μπορεί να καθαρίσει το μυαλό κάποιου και να τον απαλλάξει από το άγχος πριν πάρει την απόφασή του. Ο ύπνος μπορεί ακόμα να βοηθήσει στην οργάνωση της μνήμης και στην επεξεργασία των πληροφοριών της ημέρας, κάτι που μπορεί να συμβάλει στην επίλυση των προβλημάτων (γι' αυτό άλλωστε συνιστάται στους μαθητές και φοιτητές πριν τις εξετάσεις).
Όμως η νέα έρευνα από τον Απ Ντικστερχούις (συγγραφέα το 2007 του μπεστ-σέλερ «Το έξυπνο υποσυνείδητο» ) και τους συνεργάτες του στο ολλανδικό πανεπιστήμιο του Ράντμπουντ, σύμφωνα με το «Live Science», πάει ένα βήμα παραπέρα και υποστηρίζει ότι υπάρχει κάτι άλλο επίσης που «δουλεύει» την ώρα του ύπνου: το υποσυνείδητο. Προηγούμενες έρευνες έχουν δείξει ότι μερικές φορές όσο πιο συνειδητά σκεπτόμαστε και προβληματιζόμαστε ποια απόφαση να πάρουμε, τόσο τα…μουσκεύουμε και παίρνουμε λάθος αποφάσεις. Στην πραγματικότητα, όπως δείχνει και η νέα έρευνα, αυτό που χρειάζεται, είναι μια περίοδος υποσυνείδητης σκέψης, την οποία ακριβώς προσφέρει ο ύπνος.
Σε μια σειρά πειραμάτων που αφορούσαν μια απόφαση (π.χ. την αγορά ενός διαμερίσματος), αποδείχτηκε ότι όσοι εθελοντές έπαιρναν τις αποφάσεις τους μετά από μια περίοδο συνειδητής σκέψης όντας ξύπνιοι, έπαιρναν χειρότερες αποφάσεις σε σχέση με όσους αποφάσιζαν μετά από ασυνείδητη σκέψη και ύπνο.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, αντίθετα με ό,τι είναι ευρέως αποδεκτό, η υποσυνείδητη σκέψη είναι μια ενεργή και στοχο-προσηλωμένη διαδικασία σκέψης, που είναι όμως απαλλαγμένη από τις συνήθεις προκαταλήψεις που περιορίζουν και κατευθύνουν τη συνειδητή σκέψη. Στην ασυνείδητη σκέψη, οι άνθρωποι μπορούν να ζυγίσουν πιο ανεπηρέαστα και ισότιμα τη σημασία των επί μέρους παραγόντων που θα καθορίσουν την λήψη μιας απόφασης.
Οι Ολλανδοί ερευνητές, κάνοντας τα σχετικά πειράματα, διαπίστωσαν ότι οι εθελοντές μπορούσαν να προβλέψουν καλύτερα τα αποτελέσματα των επόμενων ποδοσφαιρικών αγώνων μετά από υποσυνείδητη παρά συνειδητή σκέψη. Όσο κι αν φαίνεται περίεργο, η ασυνείδητη σκέψη, κατά τους επιστήμονες, επιτρέπει στους ανθρώπους να αξιοποιήσουν καλύτερα τις διαθέσιμες πληροφορίες τους και να καταλήξουν σε κάποιο συμπέρασμα.
Έτσι, αν ένας ειδικός σε έναν τομέα έχει λίγο χρόνο να σκεφτεί ποια απόφαση θα πάρει στον τομέα της ειδικότητάς του (συνειδητή σκέψη), πιθανότατα θα πάρει χειρότερη απόφαση από το αν προτιμήσει μια αστραπιαία (υποσυνείδητη) απόφαση. Αυτό συμβαίνει, επειδή όσο πιο πολύ κανείς σκέπτεται κάτι, τόσο περισσότερο επιτρέπει στις διάφορες προκαταλήψεις του να «τρυπώσουν» στη διαδικασία λήψης αποφάσεων. Αντίθετα, η στιγμιαία (υποσυνείδητη) σκέψη δεν έχει τέτοια «βάρη» και επιτρέπει καλύτερες αποφάσεις.
Πάντως, χρειάζονται και άλλες έρευνες για να επιβεβαιωθεί η ανωτερότητα της υποσυνείδητης σκέψης και σε ποιο βαθμό ισχύει. Άλλες έρευνες δεν έχουν βρει μια αντίστοιχη υπεροχή για την υποσυνείδητη σκέψη έναντι της συνειδητής, ενώ υπάρχουν πολλές πολύπλοκές περιπτώσεις όπου η συνειδητή σκέψη, μετά από πολλή περισυλλογή μάλιστα, είναι αναγκαία. Σε κάθε περίπτωση πάντως, λίγος υπνάκος δεν θα έβλαπτε…
www.kathimerini.gr
Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2009
Internet και Ανθρώπινος Εγκέφαλος
Επιστήμονες του UCLA, ύστερα από έρευνα, εμφανίζονται πολύ αισιόδοξοι και πιστεύουν ότι η χρήση του Ίντερνετ μπορεί να βελτιώσει κατά πολύ τη λειτουργία του εγκεφάλου μας.
Σε πρόσφατο άρθρο της Independent, δημοσιεύθηκε μια συνέντευξη του Γκάρι Σμολ, διάσημου νευρολόγου που ήταν επί κεφαλής των σχετικών πειραμάτων, με την ευκαιρία της έκδοσης του βιβλίου του " iBrain – Surviving the Technological Alteration of the Modern Mind". Ο Σμολ πιστεύει ότι το Διαδίκτυο επιδρά στον εγκέφαλο και τη συμπεριφορά μας. Οι έρευνές του δείχνουν ότι το ψάξιμο στο Διαδίκτυο έχει άμεση επίδραση στον εγκέφαλο, τον κάνει πιο γρήγορο και πιο καλό στη λήψη αποφάσεων. Ο εγκέφαλος, μας θυμίζει, είναι πολύ πιο εύπλαστος από όσο νομίζουμε, ειδικά αυτός των νέων.
Οι περισσότεροι κάτοικοι του Δυτικού κόσμου έχουν σήμερα καθημερινή σχέση με τους υπολογιστές και το Διαδίκτυο, στο σπίτι ή στην εργασία, και άρα πρόσβαση σε πληροφόρηση και ψυχαγωγία που ούτε να τη φανταστούν δεν μπορούσαν πριν από 15 χρόνια. Δεν είναι και λίγοι αυτοί που περνούν περισσότερες από 8 ώρες την ημέρα μπρος στους υπολογιστές, αφού σε υπολογιστή εργάζονται στη δουλειά και σε υπολογιστή διασκεδάσουν στο σπίτι. Όπως ήταν αναμενόμενο, παρατηρήθηκαν παρενέργειες, κυρίως συμπτώματα εθισμού, όπως ακριβώς με τα ναρκωτικά ή το αλκοόλ, και απώλεια προσοχής από υπερβολική έκθεση στη ροή πληροφοριών, μαθαίνουμε πολλά νέα πράγματα, υπάρχουν τόνοι πληροφόρησης σχεδόν για κάθε θέμα και τα άτομα μεγαλύτερης ηλικίας δυσκολεύονται να εστιάσουν. Παρατηρήθηκε επίσης τάση για κατάθλιψη και άγχος στους νεότερους που το παρακάνουν με το Διαδίκτυο. Φαίνεται ότι το πρόβλημα είναι οι πολλές ώρες "σερφαρίσματος", σίγουρα, ουκ εν τω πολλώ το ευ. Οι ερευνητές του UCLA μας λένε όμως κάτι πολύ χαρμόσυνο, ότι μία ώρα ενασχόλισης με το Διαδίκτυο την ημέρα, μπορεί να ενισχύσει αισθητά διάφορες λειτουργίες του εγκεφάλου μας.
Ο δρ. Σμολ λέει ότι ο εγκέφαλός μας είναι πολύ εύπλαστος και διαπλάθεται ανάλογα με τις καθημερινές δραστηριότητές μας. Η καθημερινή χρήση υπολογιστών επιδρά στον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε, αισθανόμαστε και συμπεριφερόμαστε και πιστεύει ότι με τη βοήθειά τους μαθαίνουμε να αντιδρούμε γρηγορότερα σε σε οπτικά ερεθίσματα και να βελτιώνουμε την προσοχή μας. Αναπτύσσουμε την ικανότητα να επιλέγουμε σύντομα αυτό που μας ενδιαφέρει, ανάμεσα σε μεγάλη ποσότητα πληροφοριών, αποφασίζοντας τι είναι χρήσιμο και τι άχρηστο. Με τον ίδιο τρόπο, ο εγκέφαλός μας μαθαίνει να ξεχωρίζει το σημαντικό ανάμεσα στην τεράστια ποσότητα πληροφοριών που προβάλλεται κάθε στιγμή στο μυαλό μας, στις "διανοητικές μας οθόνες".
Στον αντίποδα, μια μελέτη του πανεπιστημίου Στάνφορντ έδειξε ότι για κάθε ώρα που ξοδεύουμε στους υπολογιστές μας, περνάμε μισή ώρα λιγότερη με άλλους ανθρώπους. Οι υπολογιστές μας απομονώνουν και το πιθανό αποτέλεσμα είναι ότι με όλο και λιγότερη πρόσωπο με πρόσωπο επικοινωνία, θα αδυνατίσουν περιοχές του προμετωπιαίου εγκεφαλικού φλοιού που είναι υπέυθυνες για την αναγνώριση των σημάτων του προσώπου των άλλων και θα αρχίσουμε να τους παρεξηγούμε. Ίσως μάλιστα η ενασχόλισή μας με τους υπολογιστές βλάψει την ικανότητά μας για λήψη αποφάσεων. Λίγο τραβηγμένο μου φαίνεται. Ο δρ. Σμολ χαμογελά με την έραυνα του Στάνφορντ και απαντά ότι για τη λήψη αποφάσεων χρειάζεται κοινή λογική και ότι οι υπολογιστές έχουν κατασκευαστεί πάνω σε αυτήν ακριβώς τη βάση. Κατά τη γνώμη του, η ισορροπημένη, η αρμονική χρήση των υπολογιστών και του Διαδικτύου, μόνο καλό μπορεί να κάνει. Αν εργαζόμαστε όλη μέρα μπρος σε έναν υπολογιστή, καλύτερα να βγούμε το απόγευμα με φίλους, ή να πάμε να πάμε να επισκευτούμε κάποιον, παρά να μπούμε στο Διαδίκτυο από το σπίτι, για να επικοινωνήσουμε με τους ψηφιακούς φίλους μας. Καλεί επίσης τα άτομα άνω των 55 ετών να μπουν και να σερφάρουν στο Διαδίκτυο αφού, όπως έδειξαν οι μελέτες της ομάδας του, και ο δικός τους εγκέφαλος διαπλάθεται και μπορεί να αποκτήσει, με λίγο κόπο, περισσότερες ικανότητες. Ας δούμε λεπτομερειακά τις αντιδράσεις του εγκεφάλου μας όταν
1) Ψάχνουμε κάτι στο Διαδίκτυο. Με το απλό ψάξιμο ενισχύεται η ικανότητα να συνενώνουμε σε ενιαίο σύνολο και να διαχειριζόμαστε πληροφορίες. Η προσοχή μας μοιράζεται όταν ψάχνουμε σε πολλά μικρά κομμάτια και ενοποιείται, εστιάζεται όταν βρούμε κάτι ενδιαφέρον. Αυτό που καταδείχθηκε είναι ότι επιταχύνεται η διαδικασία λήψης της σωστής απόφασης. Η καθηγήτρια Pam Briggs, του πανεπιστημίου Northumbria, διαπίστωσε ότι πολλοί χρήστες του Διαδικτύου περνούν 2 δευτερόλεπτα σε κάποια σελίδα πριν πατήσουν το ποντίκι και επιλέξουν να ανοίξουν άλλη, σταματώντας μόνο στη σωστή. Αυτό το ταχύτατο ψάξιμο μπορούμε να μάθουμε να το κάνουμε σε κάθε ηλικία και ο δρ. Σμολ συνέκρινε τους εγκεφάλους μεσόκοπων που χρησιμοποιούσαν σπάνια το Διαδίκτυο, με αυτούς έμπειρων χρηστών που έψαχναν στο Διαδίκτυο για μια ώρα την ημέρα. Ύστερα από 5 μόλις ημέρες, ο δρ. Σμολ παρατήρησε ότι οι περιοχές του προμετωπιαίου εγκεφαλικού φλοιού που ελέγχουν την ικαν'οτητά μας να διαχειριζόμαστε πολύπλοκη πληροφόρηση και, κυρίως, να λαμβάνουμε αποφάσεις, έγιναν οφθαλμοφανώς πιο δραστήριες. Αυτές οι περιοχές ήταν απόλυτα αδρανείς πριν αρχίσουν τα παιράματα, γεγονός που καταδεικνύει ότι η λειτουργία του εγκεφάλου επηρεάζεται από τη χρήση του Διαδικτύου και ότι μπορεί να βελτιωθεί αισθητά, ακόμα και σε μεγαλύτερες ηλικίες.
2) Ηλεκτρονικά παιχνίδια. Με αυτά ενισχύεται πρωτίστως η μνήμη και η περιφερειακή όραση, ενώ βελτιώνεται η ικανότητά μας να σκεφτόμαστε πολλά πράγματα μαζί. Πολύ ώρα όμως σε ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι μπορεί να προκαλέσει στρες και να οδηγήσει μάλιστα σε ξεσπάσματα βίας, καθώς τα παιχνίδια προκαλούν τη ροή μεγάλης ποσότητας αδρεναλίνης. Αλλά δεν είναι όλα τα παιχνίδια ίδια όπως δεν είναι ίδιος και ο τρόπος με τον οποίο παίζουμε. Ο νευρολόγος καθηγητής Πολ Κίρνι, της UNITEC (Ν.Ζηλανδία) παρακολούθησε εθελοντές που έπαιζαν ηλεκτρονικά παιχνίδια για 8 ώρες τη βδομάδα και παρατήρησε ότι διπλασιάζουν την ικανότητά μας να λαμβάνουμε υπόψη μας πολλά πράγματα μαζί και να σκεφτόμαστε καλύτερα. Άλλη έρευνα στο Ρότσεστερ των ΗΠΑ έδειξε ότι τα ηλεκτρονικά παιχνίδια που απαιτούν την ολική εποπτεία της οθόνης του υπολογιστή μας, βελτιώνουν κατακόρυφα την περιφερειακή όραση. Υπάρχουν σήμερα ειδικά παιχνίδια, από την Nintendo (Brain Age και Brain Fitness) που έχουν σχεδιαστεί ειδικά για να ενισχύσουν τη μνήμη και τα οποία δεν χρησιμοποιούνται μόνο από παιδιά, αλλά και για να βοηθήσουν και όσους πάσχουν από τη νόσο Alzheimer.
3) Γράψιμο blog ή κατασκευή ιστοσελίδας. Αυτή η ενασχόλιση βελτιώνει τη λειτουργία του μετωπικού λοβού, της κρίσης και της μνήμης. Η μνήμη και η κρίση καλυτερεύουν όταν μαθαίνουμε να κατασκευάζουμε μια ιστοσελίδα ή να γράφουμε blog και εξασκείται καθημερινά όσο χρησιμοποιούμε και ενημερώνουμε τη σελίδα μας.
Νομίζω ότι η άμεση σχέση της χρήσης των υπολογιστών και της αύξησης της ευφυίας είναι κάτι πολύ ευχάριστο και είναι στο χέρι μας να γίνουμε ευφυέστεροι ή να αποβλακωθούμε. Ο δρ. Σμολ υποθέτει, όπως θα έκανε και ο Δαρβίνος, ότι η νέα γενιά θα έχει προσαρμοστεί εντελώς στον "ψηφιακό κόσμο" και ότι αυτοί που θα γίνουν πραγματικά καλοί στο χειρισμό των νέων τεχνολογιών θα αποκτήσουν επιβιωτικό πλεονέκτημα έναντι των υπολοίπων, θα έχουν καλύτερη δουλεια και μισθό και κατά συνέπεια θα αφήσουν καλύτερους απογόνους.
Το Διαδίκτυο έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας, ακούμε συχνά αντιφατικά πράγματα, θα ήθελα να κουβεντιάσω μαζί σας, τώρα που έχουμε και κάποια αρκετά έγκυρα επιστημονικά πορίσματα, πάνω στα καλά και τα κακά του.
πηγη:blog του enet.gr
Σε πρόσφατο άρθρο της Independent, δημοσιεύθηκε μια συνέντευξη του Γκάρι Σμολ, διάσημου νευρολόγου που ήταν επί κεφαλής των σχετικών πειραμάτων, με την ευκαιρία της έκδοσης του βιβλίου του " iBrain – Surviving the Technological Alteration of the Modern Mind". Ο Σμολ πιστεύει ότι το Διαδίκτυο επιδρά στον εγκέφαλο και τη συμπεριφορά μας. Οι έρευνές του δείχνουν ότι το ψάξιμο στο Διαδίκτυο έχει άμεση επίδραση στον εγκέφαλο, τον κάνει πιο γρήγορο και πιο καλό στη λήψη αποφάσεων. Ο εγκέφαλος, μας θυμίζει, είναι πολύ πιο εύπλαστος από όσο νομίζουμε, ειδικά αυτός των νέων.
Οι περισσότεροι κάτοικοι του Δυτικού κόσμου έχουν σήμερα καθημερινή σχέση με τους υπολογιστές και το Διαδίκτυο, στο σπίτι ή στην εργασία, και άρα πρόσβαση σε πληροφόρηση και ψυχαγωγία που ούτε να τη φανταστούν δεν μπορούσαν πριν από 15 χρόνια. Δεν είναι και λίγοι αυτοί που περνούν περισσότερες από 8 ώρες την ημέρα μπρος στους υπολογιστές, αφού σε υπολογιστή εργάζονται στη δουλειά και σε υπολογιστή διασκεδάσουν στο σπίτι. Όπως ήταν αναμενόμενο, παρατηρήθηκαν παρενέργειες, κυρίως συμπτώματα εθισμού, όπως ακριβώς με τα ναρκωτικά ή το αλκοόλ, και απώλεια προσοχής από υπερβολική έκθεση στη ροή πληροφοριών, μαθαίνουμε πολλά νέα πράγματα, υπάρχουν τόνοι πληροφόρησης σχεδόν για κάθε θέμα και τα άτομα μεγαλύτερης ηλικίας δυσκολεύονται να εστιάσουν. Παρατηρήθηκε επίσης τάση για κατάθλιψη και άγχος στους νεότερους που το παρακάνουν με το Διαδίκτυο. Φαίνεται ότι το πρόβλημα είναι οι πολλές ώρες "σερφαρίσματος", σίγουρα, ουκ εν τω πολλώ το ευ. Οι ερευνητές του UCLA μας λένε όμως κάτι πολύ χαρμόσυνο, ότι μία ώρα ενασχόλισης με το Διαδίκτυο την ημέρα, μπορεί να ενισχύσει αισθητά διάφορες λειτουργίες του εγκεφάλου μας.
Ο δρ. Σμολ λέει ότι ο εγκέφαλός μας είναι πολύ εύπλαστος και διαπλάθεται ανάλογα με τις καθημερινές δραστηριότητές μας. Η καθημερινή χρήση υπολογιστών επιδρά στον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε, αισθανόμαστε και συμπεριφερόμαστε και πιστεύει ότι με τη βοήθειά τους μαθαίνουμε να αντιδρούμε γρηγορότερα σε σε οπτικά ερεθίσματα και να βελτιώνουμε την προσοχή μας. Αναπτύσσουμε την ικανότητα να επιλέγουμε σύντομα αυτό που μας ενδιαφέρει, ανάμεσα σε μεγάλη ποσότητα πληροφοριών, αποφασίζοντας τι είναι χρήσιμο και τι άχρηστο. Με τον ίδιο τρόπο, ο εγκέφαλός μας μαθαίνει να ξεχωρίζει το σημαντικό ανάμεσα στην τεράστια ποσότητα πληροφοριών που προβάλλεται κάθε στιγμή στο μυαλό μας, στις "διανοητικές μας οθόνες".
Στον αντίποδα, μια μελέτη του πανεπιστημίου Στάνφορντ έδειξε ότι για κάθε ώρα που ξοδεύουμε στους υπολογιστές μας, περνάμε μισή ώρα λιγότερη με άλλους ανθρώπους. Οι υπολογιστές μας απομονώνουν και το πιθανό αποτέλεσμα είναι ότι με όλο και λιγότερη πρόσωπο με πρόσωπο επικοινωνία, θα αδυνατίσουν περιοχές του προμετωπιαίου εγκεφαλικού φλοιού που είναι υπέυθυνες για την αναγνώριση των σημάτων του προσώπου των άλλων και θα αρχίσουμε να τους παρεξηγούμε. Ίσως μάλιστα η ενασχόλισή μας με τους υπολογιστές βλάψει την ικανότητά μας για λήψη αποφάσεων. Λίγο τραβηγμένο μου φαίνεται. Ο δρ. Σμολ χαμογελά με την έραυνα του Στάνφορντ και απαντά ότι για τη λήψη αποφάσεων χρειάζεται κοινή λογική και ότι οι υπολογιστές έχουν κατασκευαστεί πάνω σε αυτήν ακριβώς τη βάση. Κατά τη γνώμη του, η ισορροπημένη, η αρμονική χρήση των υπολογιστών και του Διαδικτύου, μόνο καλό μπορεί να κάνει. Αν εργαζόμαστε όλη μέρα μπρος σε έναν υπολογιστή, καλύτερα να βγούμε το απόγευμα με φίλους, ή να πάμε να πάμε να επισκευτούμε κάποιον, παρά να μπούμε στο Διαδίκτυο από το σπίτι, για να επικοινωνήσουμε με τους ψηφιακούς φίλους μας. Καλεί επίσης τα άτομα άνω των 55 ετών να μπουν και να σερφάρουν στο Διαδίκτυο αφού, όπως έδειξαν οι μελέτες της ομάδας του, και ο δικός τους εγκέφαλος διαπλάθεται και μπορεί να αποκτήσει, με λίγο κόπο, περισσότερες ικανότητες. Ας δούμε λεπτομερειακά τις αντιδράσεις του εγκεφάλου μας όταν
1) Ψάχνουμε κάτι στο Διαδίκτυο. Με το απλό ψάξιμο ενισχύεται η ικανότητα να συνενώνουμε σε ενιαίο σύνολο και να διαχειριζόμαστε πληροφορίες. Η προσοχή μας μοιράζεται όταν ψάχνουμε σε πολλά μικρά κομμάτια και ενοποιείται, εστιάζεται όταν βρούμε κάτι ενδιαφέρον. Αυτό που καταδείχθηκε είναι ότι επιταχύνεται η διαδικασία λήψης της σωστής απόφασης. Η καθηγήτρια Pam Briggs, του πανεπιστημίου Northumbria, διαπίστωσε ότι πολλοί χρήστες του Διαδικτύου περνούν 2 δευτερόλεπτα σε κάποια σελίδα πριν πατήσουν το ποντίκι και επιλέξουν να ανοίξουν άλλη, σταματώντας μόνο στη σωστή. Αυτό το ταχύτατο ψάξιμο μπορούμε να μάθουμε να το κάνουμε σε κάθε ηλικία και ο δρ. Σμολ συνέκρινε τους εγκεφάλους μεσόκοπων που χρησιμοποιούσαν σπάνια το Διαδίκτυο, με αυτούς έμπειρων χρηστών που έψαχναν στο Διαδίκτυο για μια ώρα την ημέρα. Ύστερα από 5 μόλις ημέρες, ο δρ. Σμολ παρατήρησε ότι οι περιοχές του προμετωπιαίου εγκεφαλικού φλοιού που ελέγχουν την ικαν'οτητά μας να διαχειριζόμαστε πολύπλοκη πληροφόρηση και, κυρίως, να λαμβάνουμε αποφάσεις, έγιναν οφθαλμοφανώς πιο δραστήριες. Αυτές οι περιοχές ήταν απόλυτα αδρανείς πριν αρχίσουν τα παιράματα, γεγονός που καταδεικνύει ότι η λειτουργία του εγκεφάλου επηρεάζεται από τη χρήση του Διαδικτύου και ότι μπορεί να βελτιωθεί αισθητά, ακόμα και σε μεγαλύτερες ηλικίες.
2) Ηλεκτρονικά παιχνίδια. Με αυτά ενισχύεται πρωτίστως η μνήμη και η περιφερειακή όραση, ενώ βελτιώνεται η ικανότητά μας να σκεφτόμαστε πολλά πράγματα μαζί. Πολύ ώρα όμως σε ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι μπορεί να προκαλέσει στρες και να οδηγήσει μάλιστα σε ξεσπάσματα βίας, καθώς τα παιχνίδια προκαλούν τη ροή μεγάλης ποσότητας αδρεναλίνης. Αλλά δεν είναι όλα τα παιχνίδια ίδια όπως δεν είναι ίδιος και ο τρόπος με τον οποίο παίζουμε. Ο νευρολόγος καθηγητής Πολ Κίρνι, της UNITEC (Ν.Ζηλανδία) παρακολούθησε εθελοντές που έπαιζαν ηλεκτρονικά παιχνίδια για 8 ώρες τη βδομάδα και παρατήρησε ότι διπλασιάζουν την ικανότητά μας να λαμβάνουμε υπόψη μας πολλά πράγματα μαζί και να σκεφτόμαστε καλύτερα. Άλλη έρευνα στο Ρότσεστερ των ΗΠΑ έδειξε ότι τα ηλεκτρονικά παιχνίδια που απαιτούν την ολική εποπτεία της οθόνης του υπολογιστή μας, βελτιώνουν κατακόρυφα την περιφερειακή όραση. Υπάρχουν σήμερα ειδικά παιχνίδια, από την Nintendo (Brain Age και Brain Fitness) που έχουν σχεδιαστεί ειδικά για να ενισχύσουν τη μνήμη και τα οποία δεν χρησιμοποιούνται μόνο από παιδιά, αλλά και για να βοηθήσουν και όσους πάσχουν από τη νόσο Alzheimer.
3) Γράψιμο blog ή κατασκευή ιστοσελίδας. Αυτή η ενασχόλιση βελτιώνει τη λειτουργία του μετωπικού λοβού, της κρίσης και της μνήμης. Η μνήμη και η κρίση καλυτερεύουν όταν μαθαίνουμε να κατασκευάζουμε μια ιστοσελίδα ή να γράφουμε blog και εξασκείται καθημερινά όσο χρησιμοποιούμε και ενημερώνουμε τη σελίδα μας.
Νομίζω ότι η άμεση σχέση της χρήσης των υπολογιστών και της αύξησης της ευφυίας είναι κάτι πολύ ευχάριστο και είναι στο χέρι μας να γίνουμε ευφυέστεροι ή να αποβλακωθούμε. Ο δρ. Σμολ υποθέτει, όπως θα έκανε και ο Δαρβίνος, ότι η νέα γενιά θα έχει προσαρμοστεί εντελώς στον "ψηφιακό κόσμο" και ότι αυτοί που θα γίνουν πραγματικά καλοί στο χειρισμό των νέων τεχνολογιών θα αποκτήσουν επιβιωτικό πλεονέκτημα έναντι των υπολοίπων, θα έχουν καλύτερη δουλεια και μισθό και κατά συνέπεια θα αφήσουν καλύτερους απογόνους.
Το Διαδίκτυο έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας, ακούμε συχνά αντιφατικά πράγματα, θα ήθελα να κουβεντιάσω μαζί σας, τώρα που έχουμε και κάποια αρκετά έγκυρα επιστημονικά πορίσματα, πάνω στα καλά και τα κακά του.
πηγη:blog του enet.gr
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)